Þu sevdamý, sevgimi, kimse bilmez derdimi.
Ateþlere atýlsam, söylemem eller gibi.
Ýki gözün nuruyla, aleviyle, harýyla.
Asla açmadým aðýz, çözülü diller gibi.
Gezsemde þu alemi, ne deliyim, ne veli.
Belki de viraneyim, yýkýlmýþ iller gibi.
Cihaný hiçe sattým, istihareye yattým.
Dilim, damaðým kuru, susuzum çöller gibi.
Güle kurþun sýkýlmaz, kusuruna bakýlmaz.
Yaðmurlarla yaþ olur, akarým seller gibi.
Bir kez cemalin görsem, eðilip yüzüm sürsem.
Ýki dað arasýnda, kocamýþ göller gibi.
Terk ettin de ne oldu, özüm candan vuruldu.
Vaktinden daha önce, kurumuþ dallar gibi.
Bak karardý bulutlar, veda etti umutlar.
Ýsli kara trenden, mendili sallar gibi.
Adýna gül demiþtim, ölesiye sevmiþtim.
Döküp varlýðý gittin, dikenli yollar gibi.
Unutmam, unutamam, âhýmý anlatamam.
Say ki "Veysel" misali, derdimi beller gibi.
17.Nisan 2015 Saat 22.10
Güzelçamlý/Kuþadasý
Mehmet Fikret ÜNALAN