YOLCU

Tüm ýþýklar kapanmýþ, gözlerin feri sönmüþ
Odanýn ortasýnda boylu boyunca yatar
Vermiþ sýrtýný yere, yüzünü Hakka dönmüþ
Damarýnda ölümsüz gerçeðin nabzý atar
-Tüm ýþýklar kapanmýþ, gözlerin feri sönmüþ

Üstünde beyaz örtü, ikÝ yanda kollarý
Bir kaç damla ter inmiþ buz gibi þakaðýndan
Kalanlara býrakmýþ tüm beþeri yollarý
Öz yurduna yürüyor o kendi sokaðýndan
-Üstünde beyaz örtü, iki yanda kollarý

Akýbetine aðlar herkes elin yasýnda
Küçücük bir odada mahþerin provasý
Azrail’in parmaðý iz býrakmýþçasýna
Ölümün yeni baþtan keþfedilmiþ havasý
-Akýbetine aðlar herkes elin yasýnda

Gelenler ayaküstü hýçkýrýrken eþikte
Gidenlerin dudaðý duada kýpýr kýpýr
Bugün bir cenaze var dünkü ahþap beþikte
Gözlerinin önünde kapý önündeki sýr
-Gelenler ayaküstü hýçkýrýrken eþikte

Dünya bir nefes rüzgar iki perde arasý
Açýldý; beyaz kundak. Kapandý; kara toprak
Bu gün þu yatanýndý yarýn kimin sýrasý?
Bilinir mi ne vakit düþer titreyen yaprak?
-Dünya bir nefes rüzgar iki perde arasý

Düþünemez mi insan, düþünür de karýnca?
Her canlýnýn son yurdu kendi cürmü kadardýr
Bu gün olmazsa yarýn o mekana varýnca
Ecri kadar havadar, günahlarýnca dardýr
-Düþünemez mi insan, düþünür de karýnca.

Fevzi öztürk
14/04/2015
Sosyal Medyada Paylaşın: