MEHMED’İM
Havadan, karadan hain inine
Tek tek bombalarý döktün, Mehmed’im.
Barzani, peþmerge düþtü kinine
Eþkýyaya korku ektin, Mehmed’im.
Zifiri karanlýk soðukta, karda…
Ýçindeki duygu güç verdi kýrda.
Vatan hainleri kalmýþtý zorda.
Yirmi yedi þehit yýktýn, Mehmed’im.
Baþkomutan tamam, dedi gittiniz.
Ýlk günde baþarý elde ettiniz.
Buz gibi ayazda, yerde yattýnýz.
Görev baþýnda çok pektin, Mehmed’im.
Evinde anneler, gözyaþý döktü.
Ýsabetli atýþ, tezgâhý söktü.
Hainler bitmedi, belini büktü.
Gördüðün kelleye sýktýn, Mehmed’im.
Baþkomutan tamam, deyince geri
Hep üzgün döndünüz, öteden beri.
Dursunî yanýyor, o gönül eri
Sevgi meþalesi yaktýn, Mehmed’im.
Dursun Yeþil –2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.