SİZ GİDELİ

Kapýnýn ardýnda durur süpürge
Sevim’e söylerim: Þu evi süpür be!
O da bana der: Bir de Ali süpürse?
Siz gideli süpürülmedi evimiz.

Sabah olur kalkarýz, sobamýz yanmýyor
Tencerede aþ yok, ekmek kuru yenmiyor
Öðleleri hiç kimse evimize gelmiyor
Siz gideli oruç tuttuk cümlemiz.

Su soðukmuþ, yuyamazmýþ marulu
Býçak büyükmüþ, soyamazmýþ elmayý
Sevim küçükmüþ, yapamazmýþ dolmayý
Siz gideli çürüdü sebzelerimiz.

Su ocakta kaynýyor, Sevim yolda oynuyor
Ateþ sönüyor, hiç haberi olmuyor
Su soðuyor, çamaþýrlar kalýyor
Siz gideli yýkanmadý kirimiz.

Çay bardaklarý, bulaþýk tencereler ocakta
Eþyalar darmadaðýn, köþe bucakta
Misafir gelse kendini sanacak sergide, parkta
Siz gideli kalmadý oturacak yerimiz.

Bakkaldan fýrýndan bu ay borç aldým
Zaten eskimiþti sýrtýmdaki pusadým
Yenilik yapmaktý biraz maksadým
Çarþýya uymadý evdeki hesabým
Siz gideli delindi bizim cebimiz.

Yeþilyuva’da sinemalar çoðaldý
Tabi, bize eðlenceler bolaldý
Uyku saatimiz 12.00 den önce çalmadý
Siz gideli kýsaldý günlerimiz.

Siz gittiniz çalýþ diyen olmadý
Oruç tuttuk karýnlarýmýz doymadý
Ali Ýhsan bol bol gezdi oynadý
Siz gideli zayýf doldu karnemiz.

Karnýmýz aç, kuyruðu yine dik tuttuk
Yarý aç, yarý tok çilemizi yetirdik
Güç bela þubatý da getirdik
Siz gideli aðladý annemiz.

Ýþte anam, biz halimizi arzettik
Açlýk çok zor, biz oruçtan vazgeçtik
Suçumuz ne, biz feleðe ne ettik?
Cezalandýk eviçeri hepimiz.

Mustafa’m der ne olacak halimiz
Midemiz aç, doðrulmuyor belimiz
Sazýmýz bile sustu, söylemiyor telimiz
Siz gideli yaman oldu halimiz.


15/1/1970 Yeþilyuva- Mustafa Uzelli
Sosyal Medyada Paylaşın: