Çaresiz Kaldım da...

Bir sonbahar özleminde yazýlmalýydý tüm þiirler sana,
Daha ýlýmlý deðilde!
Kýþýn ortasýnda kalmalýydý bu sevda...

Son duraðý olmayan bir gemi,
Çoktan kalktý bu limanda...
Denizle gökyüzünün birleþtiði yerde,
Bir ufuk çizgisi oldu umutta...

Her adýmda ayaklarýnýn altýnda geçen rüzgarý,
Ya da her nefeste içine dolan havayý,
Sen bilmezsin de...
Gökyüzünden düþen her yaðmur tanesi,
Nasýl da düþtü þakaklarýmdan,yüreðime,ayaklarýma...
Bu þehir kaldý karanlýkta,
Gözlerin de aklýmýn en ücrasýnda!
Aydýnlýk olmasýn yollarý da,
Beni sensiz býraktý kaldýrýmlarda...

Her bakýþýn kalbimde bir yara,
Sarýlmaz! gerek yok da,
Býraktým kavruldu kendi acýsýyla...
Ýçimde yorgunluðun verdiði huzurla,
Ýki elim avcumda yüzün, ettiðim her dua da...
Saf bir sevgi su gibi hayat yaþamak da,
Kalsýn tüm dünya ayan da...

Seni gördüðüm ilk günü unuturdum da,
Kalmalýydý seven hep yâr ’da,
Vazgeçmek olmaz ama,
Bir! yarin edasýnda,
Bir aþkýn kýyýsýnda,
Çaresiz kaldým da...
(can ateþ)



Sosyal Medyada Paylaşın: