Bazen cümleler kifayetsiz kalýr Boðazda düðüm düðüm hýçkýrýklar Birikir göz kapaklarýn üstüne hüzün Depreþir yine yalnýzlýðýn derin kuytusu Çoðaldýkça çoðalan umutlarýn yolcusu Viran bir þehrin, son vagonda.. Anlam verebilmek; çok "zordur" Anlam yüklemek istediklerimize.. Ve öylece susup kalýrýz. Kimi zaman incinmekten, en çok ta, Ýncitmekten ürker bir yerimiz. Tam da buradan baþlar yürek sýzýlarýmýz Ne zaman ki, ayrý düþtüðümüz de Sarýlabilsek bir birimize içten içe hislice Ýþte o aradan baþlar umutlar yeþermeye Acýlar bir bir merak salar tükenmeye Mutluluðun perdesi, sýr gibi arýlanýr
"Anlamýnýzý" An’lamsýzlaþtýrmadýk ça!
Turgay Parlakyýldýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgay Parlakyıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.