ERİMİŞ ~KAR*LAR ~DEDİLER~

E~r~i~m~i~þ ~karlar ~dediler ~
Yürür gümüþ renginde yürür~gözlerime
Coþkusunu haykýramadým doya doya
En hoyrat sesimle
Baharý bu bahar


Gurbette özlem hýrkasýna bürünmüþüm
Aynalarda uzayan yalnýzlýðým bir "elif gibi.

Yüreðim kor dur benim ,
Yüzüm küldür benim

Memleketim gelirsem ,
Gözlerimden tanýr mýsýn ?
Kimliðim cüzdanýmda tozlanmýþ benim

Aynadaki yüzümde hep soluk
Dizlerimde güneþsizlik aðrýsý gezer
Sýlamda ürkek bir güvercin tüner gözlerimde


Tutturdum kör düðümle yüreðimin derinliklerine

Kýramadým ayaðýmdaki prangalarý
Açamadým kuþlarýn kilitli kafeslerini
Duyamadým özgür kanat seslerini
Gözlerim dalamadý göðün maviliklerine
Algýlarýmý düzenleyen aynalarda hep sis var


Gurbette yaðmura ilikli yerler ve gökler
Saçlarýný her gece ay ýþýðýnda toplar nehir
Main nehri kadar yorgunum .

Gurbette ; mutluluk ve aþk þiirleri yazan þairler ölmüþ dediler

Þairi ölmüþ bir memleket umursamaz/ki bizi
Her yeni güne kasvetle baþladýðým bu yüzden

Dökülür katreler bilinç altýmýn çaðlayanlarýndan
Kar içinde büyüyen bir kardelen olurum
Özlemim benzer denize hasret martýlara
Atsaydým hüzünleri yazýlsaydý kaderim sil yeni baþtan

Doðsaydým yeni doðan bir çocuk gibi bu baharda bahar gibi ........../



*nur*










Sosyal Medyada Paylaşın: