ortası yok doğruların

düþüncelerimin ve hayallerimin
ortasý yok doðrularýn kalbimde
bazen bir çocuða rakip olurum
bazen kimsesizlik içinde yalnýz

döndürebilir mi ölüler beni
dönebilir mi bir nefes hayata
kim sevebilir ki her þeye raðmen
kabrinde çürüyen sevgiliyi kim

umudu doðuran söz sahipleri
asýrlarý aydýnlatan mevlana
ansýzýn bir yerde karþýma çýksa
deðeri var mýdýr artýk þemslerin

hem taptuk postunda hem yunus olmak
alnýna vurulmuþ insanlar gibi
bir baharý daha eskitip öyle
göklerde izime iz katan kimdi

bana benzemeyen ancak ben olan
beni benden öte sevip anlardý
her an yeni gelip yine de giden
güzel sevgili de ardýmda kaldý

þimdi yeniden hür kalmýþ gibi
delilik güneþi kör etti beni
dünyevi bu sonsuz çýkmaz yollara
selam verse yine kendini duyar
Sosyal Medyada Paylaşın: