EFKÂRLANDIM VURDUM

EFKÂRLANDIM VURDUM

Efkârlandým vurdum sazýn teline
Hafýzam durmuþtur halim týnmýyor,
Deðmesin nazarým gonca gülüne
Ýzin verilmezse gözüm bakmýyor.

Aþýklar sazýný alýr eline
Gül gönderir deste deste yarine
Þahin olur konar yüce dalýna
Uçmaya bir türlü gönlüm olmuyor.

Gel denmeyen yere elbet varýlmaz
Güldüren olmazsa hiç de gülünmez
Aþýðýn maþuðu neden sorulmaz?
Bu soruya cevap dilim varmýyor.

Kendin söyler kendin aðlatýr sözü
Yar nazýndan mahcup kýzarýr yüzü
Gece gündüz aðlar yaþarýr gözü
Gözümden yaþlarý elim silmiyor.

Elden ele gider bilmez halini
Aþktan baþka söze yormaz dilini
Sazýndan gayriye sürmez elini
Bu böyledir iþte zalim bilmiyor.

ÝSMAÝLOÐLU der buldum yarimi
Yoluna sarf edem bütün malýmý
Ýsterse vereyim sefil canýmý
Suskunca durmaya sözüm varmýyor.
---- 01.05.1971 - Adana

Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ – Ýstanbul













Sosyal Medyada Paylaşın: