Bir cennet misali...

aþkýn ötesin de bir þey bu
yakýp kavuran
özlemlerden daðlar yapýp
ayrý koyan
karlar yaðdýrýp ayazlar da göz
yaþlarýn da boðan
bitip tükeneceði yok gibi yok gibi
can da canan...

mesafeler ne ifade ederler ki
yakýndan da yakýnsýn
yokluðun da varlýðýný yaþamaktýr
en güzelini sevdanýn
ben ettim sen etme der gibi umut
sensiz her þey boþ ve yalýn..
akýl çoktan iflas etmiþ mantýksa kayýp
sanki eseri yalnýzlýðýn...

kim bilir daha kaç pazar geçecek sensiz
kaypak zamanlar da
gölgelere gömülen yarýnlarsa öksüz
yokluðunun koylarýn da
ne bir rüzgar esiyor ne de bir yel
alýp götürsün beni diyarlara
okþamak için saçlarýný hasretimin
tüm hýrçýnlýðýyla...

hiç bir þansýn da yok tarif edilmeye
sözler hiçler de kayýp
kelimeler aciz kol ve kanatlarý kýrýk
ne edecekler uçup
kaçmaya da niyetleri yok gibi yok gibi
peþine takýlýp
seversin sevilmezsin veya tam tersi
ne eylersin hayat acaip...

gözlerinde de görülmüyor bir ýþýk
cývýl cývýl
diyebilsin desin tüm hýrsýnla
umuda sarýl
baþa gele çekilirmiþ çekilirmiþ
ömüre takýl
kurduðum hayaller bir cennet misali
isterdim sen de katýl...

(Berlin,12.04.2015)

Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: