Artýk hiç bir þey eskisi gibi deðil Bu nasýl kirleniþtirki, özgürce gülemiyorum Cehalet ölümün kýyýsýna demir atmýþ Saçlarýmý okþayan baharýn ellerinde soluyorum
Her an içimde deprem kopuyor, "Suçlu", "azmettirici","tahrik" edenmiþ gibi Masumiyetimin yüzüne bir çentik daha atýlýrken. Tek katilim, "cehalet".
Ruhum tekmelercesine darp ediliyor Korunmasýz baðýrýþlar, yapayalnýz çýrpýnýþlar Þiddete, cinsel istismara maruz kalýyorum. Yorgun, soluksuz, kendimi suçlu hissediyorum
Sahi, kaç kadýný daha öldüreceksiniz? Umutlarýmýzý, bir kefene sardýnýz mý? Hiç yaþanmamýþ, yanýlmamýþ gibi susup, Bu toplumun omuzlarýnda uðurlanýyorum Oysa ben "anayým", ben "kadýným"
Remziye ÇELÝK Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye ÇELİK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.