HAYAL MİYDİ DÜŞ MÜYDÜ

kuþluk vakti
penceremin önüne
buram buram sen kokan
bir kuþ kondu
Ilýk ýlýk kalbimin doruklarýna dokundu

kirpik uçlarýma
zambak tadýnda birer buse kondurup
gözlerime manolyalar
serpiþtirip dallarýna ilmek ilmek
aþk-ý dokudu
suretime nakýþ nakýþ þiirler nakþedip
yüreðime Ab-ý hayat çeþmesi ördü

hayal miydi düþmüydü

gün batýmýn da
maveraya astýðým merdivene
bir bülbül kondu
her basamaðýna efil efil açan
birer gül koydu
son gülü gamzelerime iliþtirip
alnýma týpký sen gibi bakan
asude bir kelebek býraktý

hayal miydi düþmüydü

nisan yaðmurlarýyla kýrklanan
Kýr çiçeklerinden salýncaklar kurdum
her bir yýldýzýn dalýna
kuþkonmazlarý
kehribar sarýsýna boyayýp
serdim güneþin koynuna

Þu ulu daðlarýn zümrüt gözlü tepelerine
papatyalar dan gelinlik giydirdim
sevdaya þahlanan eteklerine hesine
Allý duvaklar taktým
ve
arguvanlar dan kýna yaktým
yamaçlarýn sessiz ellerine

hayal miydi düþ müydü

aksam üstü bir serçe kondu
yüregimin tepesine
þöyle bir baktým zümrüt gözlü
al yanaklý bir bebegin düþlerine
o koskoca yüreðiyle
gelincikler giydiriyordu
evrenin edasýna
yavru bir serçenin yüreði kadar
sevebilseydik
gönüller þeydasýný
kalplere nakþedilirdi
seherlerin sevdasý

hayal miydi düþ müydü

gecenin zifiri gizeminde
bir güvercin kondu göðsümün güvertesine
dokun dedi dokun
hisset kalbinin kanatlarýný
tut gözlerinin berrak ýrmaklarýný
hakkýn huzurun da
meleklerin nurun da
sýratýn baðrýnda
dokun dedi dokun
duru bir tebessümle
aç ellerini hüdaya
vuslata er nidayla
mühürle ömrü edayla

hayal miydi düþ müydü
bir hazin ölüþmüydü

Nafize
Sosyal Medyada Paylaşın: