MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Sekizinci Renk/Aşka Dair Güzelleme
Ahmet Karbeş

Sekizinci Renk/Aşka Dair Güzelleme



(Bölüm:1)
Ey çocuk !
Tabiat ana,
yedi renkli gökkuþaðýndan
bir salýncak yapmýþ sana
sallanýr durursun
tuvalinde
her yaðmurdan sonra.

Haydi
çiz bakalým haydi
sadece
ama sadece
"renkleri" resmet bana:
《Siyah beyaz
kýrmýzý yeþil
sarý mavi
ve kahverengi !》
Peki bu ?
Burda sekiz renk var ama ?
Bu nedir ?
Bu ?
《Haaa !.. O mu ?.. O, sekizinci renk.
Adý: Aþk’týr onun !
Neyi yaþarsan
O’nu yansýtýr sana
bu tahlili de,
herkeste olduðu gibi
özgüdür
yalnýz bana.

(Bölüm:2)
Mavinin
umut dolu
sonsuz
derin sularýndan,
mutsuzluðun
kahverengi hüznü’ne kulaç atarsan,
sarý sýtma nöbetleri nin
grisinde boðulursun.
Eðo’nu ve
tüm -hasta duyðularýný alt edip-
beyaz ruh ikizini bulmuþ
yeþilin saadetinde
vuslata ermiþsen,
kýrmýzý toz pembe
ýþýk selinde
ýþýk
sen olursun.
Aþk,
kendisi
bir -ana renk-tir.
Kýlavuzun karðaysa
yada
karða sen’sen
yandýn marmara çýrasý gibi
yandýn simsiyah kömür karasý gibi.
Yandýn ki
ne yandýn !
hayatýn -kara deliði-nde
kaybolursun.》

(Bölüm:3)
Aþk
sevenin dilinde
üç harfli tek hece
ve her gece
ay ýþýðýnda sanrýlanýr
bütün düþ gezginleri onu tanýr
þu ay bile
onu
güneþ sanýr.
Sen
sanma
sabýkasý sevdamdan dýr gülün.
Maya tutmaz vefasý
hayýrsýz her gönülün
üç otuz paraya
haraç mezat
bit pazarýnda bile
elinde kalýr.
Lakin;
Aþk üç harfli tek hece
çilesini çekmeyen
sanýr onu
eriþilmez bir ece.
Taný çocuk
bu gözler
bu gül
bu gönül
aþk’ý taný.
Aþk böyledir
bir çift göz’de
bazen gül
bazen gönül olursun.
Gül ve gönül
aþk’ýn
iki yarýsý
gülsüz gönülden aþk
gönül’süz gül’den meþk olmaz.
Aþuk ile Maþuk
bir ve uyumlu
olmuþsa ancak
ne gönül
ne de gül solmaz!
Sen
ey aþýk
ister diþi ol
ister erkek
hep bu ahval de vermelisin pasý.
Yok;
böyle sevmeyi beceremiyorsan,
sen
iyisimi tez elden,
aþk’tan sevgiden
topla taraðý tasý.
Kýsaca, iþin aslý,
gönül
uçsuz bucaksýz bir umman,
gül’se
gönül bahçesinde
çiçeklerin has’ý.

(Bölüm:4)
Þahbaz seviþmelerin
o zarif tülü,
dikeni gibidir
gönül
korur gülü.
Bazý gün batýmýnda
bazý kuþlukta gün tülü
vakitli vakitsiz
ölesiye seviþirler.
Ama;
bazen birbirlerini
bazende seven’i
yani
beni kýskanýrlar.
Gül:
《Gönül bensiz olmaz!》 der!
Gönül:
《Gül benim!》der!
Çatýþýrlar..

(Bölüm:5)
Gülün dikeni
böyle battýðý an can’a
ben
bir þair gibi
ahenk
ve hep barýþtan yana,
týpký;
her kavðada
çarçabuk geldigi gibi
gýna,
dayanamam
alýrým her ikisini cenk meydanýndan,
açarým beynimin
sol ve sað lob’unu
ki;
bazen
ben hep uyumaya çalýþýrken
karanlýk odada
göz kapaklarým bile kapalýyken,
yani,
alt benligimdeki
-ben-de,
dirimsel
hücrelerimin içindeki kromozom’larýn
ve
sarmal -dna-larýn
bir dinamo gibi ürettigi,
her bir zerresinde
sonsuz aþk
ve ölümünde olduðu
sekiz -ana renk-
ve
-beþ mevsimli-
o tarifsiz aydýnlýktan,
o
mavi ýþýltýlar saçan
çimsahamda,
hem aþk’sal
hem materyalist,
atom altý bir parçacýðý,
bir futbol topu gibi
ussuuulca býraktým
gül ve gönül’ün ayak ucuna.

(Bölüm:6)
Baþladý birden,
matematik
realizm
ve hümanizm’in
o karma
kombine dansý.
Ardýndan
harf hece kelime
ve rakamlarýn sabýk raks’ý.
Oooff
of....
Bu
bitmez hakemlik
yine yormuþ beni.
Uyumuþum..

(Bölüm:7)
Afat suyundan içmiþ
asma altý
þire dalýnda
iþte;
baldan bile tatlýmý tatlý
böyle uzanmýþým
en uzak
en derin
en mavi okyanuslarýn
ufuk çizgisine,
rüyam;
gûlan ayýnýn
çiçek kokularý tadýnda.
Yakamozlardan ipek bir yorðaný
çekmiþim düþlerime.
Birden! :
Bu derinlikte bile
neden irkildim?
Nereden girdi rüyama
bu "karabasan" ?
《davul zurnayla raksediyor,
piyano üstünde
çello’dan bir zenne.
Notalarda ahenk bozulmuþ;
tere-nen-ni
ten-nen-ne》
?
Ne?
Temmuz sýcaðýnda
gecenin bir yarýsý
bu ürperti de ne?
Neden üþüdüm?
Düþlerimden
yorðanýmý kim çaldý anne? ....

(Bölüm:8)
Zýpkýn gibi
bir hýþýmla fýrladým,
daldým
þiir’in
gönül gözümdeki
bana dair
göz izine.
Çaldým bitiþ düdüðünü
eh artýk yeter!
Bak sabah oldu.
Yaþamýn dönðüsü bu
gül soldu,
gönül tasý
bir gece daha hicranla doldu.
Cümleler aðýr yaralý,
kelimelerse
didiklenmekten darp oldu.
Bu gece yaþadýðým:
Yalnýzlýðýn,
uykuma
"ofsayt’tan" attýðý
bir -gol-du.
Ama üzülme çocuk
sanma kötü oldu.
Bak iþte;
sekiz bab
sekiz renkli
prematüre bir þiir
böyle doðdu.
Evveli dün
bu gün
ve yarýn
kýsaca adý:
"Aþk"
oldu...

01:07:2012




















Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.