"Þiire baþlarken"
Ben bir güzel gördüm ayýn on dördü,
Ayna karþýsýnda saçýný ördü,
Sanki açan gonca baþka bir güldü,
Neyleyim goncayý yâr bana güldü.
Gönül penceremden bir güzel geçti,
Geçerken içeri göz atýverdi.
Dolunay misali gülerek geçti,
Sanki yüreðime köz atýverdi.
Yürürken endamý sallanan saçý,
Koymayý unutmuþ baþýna tacý,
Yaralý gönlümün eþsiz ilacý,
Giderken dönüp de bir bakýverdi.
Bahar mýdýr gelen gönlüme erken?
Aþýk oldum sanki galiba derken,
Nevrim dönüverdi dimdik yürürken,
Çýrpýnan yüreðim ah çekiverdi.
Mutluluða çýktý iþte tüm yollar,
Maziye gömüldü çileli yýllar,
Çiçeðe büründü kurumuþ dallar,
Ta derinden bir ses koþ deyiverdi.
Yetiþtim ardýndan nefes nefese,
Nasýl sýðar bülbül altýn kafese?
Sardý yüreðimi kuru vesvese,
Düþünürken zihnim dil susuverdi.
Aya benzer yüzü yedi renk gözü,
Dudaklarý düzgün pek tatlý sözü,
Bahara eriþtim unuttum güzü,
Kapýmdan içeri aþk giriverdi.
Bakýnca geriye budur gördüðüm,
Boðazýmda yumru dilim kördüðüm,
Hayýr derse bilin gündür öldüðüm
Yüzüme bakarak sor deyiverdi.
Toplayýp kendimi yendim fendimi,
Olaný anlatýp yýktým bendimi,
Sadede gelerek açtým kalbimi,
Bunu gören güzel vah deyiverdi.
Ýþte böyle beyler çözüldü nutkum,
Karanlýklar bitti güneþli ufkum,
Ölsem de gam yemem içsem de zakkum,
Tatlý dillim bana yâr deyiverdi.
Çaylak
Umut Dünyasý Karalama Þiir Defteri
Ankara - Nisan 2015