Diyarbekir

Oysa hiçbir ateist ,
Hiçbir burjuva
ölüme bir kýlýf uyduramýyor
Ben sana böylesine ölürken
Ben sana ölesiye düþkünken.


Diyarbakýr tüten nefesine
Eþkýya özlemlerimle tutunsam
Deli dolu gözlerinden vurulsam
Tekrar tekrar senin olursam


Oysa Diyarbakýr tanýmaz bizi
Sen meçhul, ben firari
Kanun namýna sevdalýyým surlarýna
Bir teslim ol çaðrýsýnda buldum ihanetimi
Ve zindansý gözlerinden vurulmuþum




Biliyorum sevdayý da var eden
Bizleri Mecnun ettiren
Ýlk isyandan
Ýlk can kaybýndan
Ve Dicle’nin sularýna ruh veren
Seni de Mezopotamya gibi güzel eyleyen
Bir Yaradan var....

Ben sende O’nu sevdim
Ben sende þükretmeyi
Ölümü, insanlarý
Ben sende en çok Diyarbakýr’ý sevdim
Sonra tekrar tekrar
Diyarbakýr’ý sevdim...

Bir sana bir de Diyarbakýr’a ihanet etmedim
Ikinize de haddinden fazla baðlandým
Ýkinize de kar gütmeden sevdalandým
Acý çekmeden ahlandým
Newroz gibi alevlenen tenine þahlandým


Oysa Diyarbakýr günahsýzdý
Biz birbirimizden habersiz
Ýtiraf ediyorum, bütün suç benimdi.!
ve hiç olmadýðý kadar aþka düþtüm
Yani anlayacaðýn,
Sende kaybettim Diyarbakýr’ýmý...






Sosyal Medyada Paylaşın: