Kendi esnekliðinde ölüyor her þey Ayaza meyilli sislerde duruyorum Köpekdiþli bir bulut bakýyor kentin peyzaj bataklýðýna Vaktidir gitmenin
Vaktidir Bulanýk bir tabloyu kapatýp Ilýk rüzgâr esintisinde toprak ve ritüel Oraya bakan kara kapýlar, günbatýmýnda yapraksýz gövde
Uzanmalýyýz Gâh taþa, belki de öte bir gölgeye Yüksek bir yere yuva yapýyor kuþlar Çamurlu güneþte yankýsý alacakaranlýðýn Her taþa kalbim deðer de, taþ türkü söyler boþuna.
Kalkýnca ayaða nehirler Akþam ateþi Sýtma nöbetlerinde Kuzeye git, çýðlýklardan ve balkonlardan dökülür Dört yaný keder Dört yaný sallanan akasya ölüsü Karmaþýk gezintili salýncak, dað baþýnda yalnýz büyüyen ot
Suçlama gözlerimi Ýnanýlmasý zor bir yaðmur parlýyor Büyülü sazlar arasýnda bir ceylan gibi titriyorum Nefes almaya baþlýyor toprak
/
Biz bir gemi gibiydik Yelkenler yýrtýldýðýnda aðladýk, aðladýk aðladýk Oysa çoktan yolculuða hazýrdýk, bir deniz üstünde Karþý tarafta Sesimiz alataþlý Sesimiz tutsak
Kök salmaya hazýr bir tohumu kýskandým Verin beni onun kalbine...
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.