Aþk denizine düþmem, kapýlmamsa bir anlýk Yaþlarý damla damla gözlerime astýrttýn. Uykumu haram ettin, dünyam oldu karanlýk Geceyi hüzün diye baðrýma sen bastýrttýn.
Üzüntüm sana deðil, kendime kýzgýným ben Kýrgýn bile deðilim, gönülden yorgunum ben. Yalanla kurulu bu sevdandan vurgunum ben Boþuna dövünme hiç, sabrýmý sen taþtýrttýn.
Anmak istemesemde aklýma düþüyorsun Ve çýldýrýrcasýna hüsraný döþüyorsun Bilki her geçen gün gönlümde üþüyorsun Gördüðüm, göreceðim sevgilere küstürttün.
Oysa nasýl hayaller ile gelmiþtim sana Ardýma bakmamýþtým, çok güvenmiþtim sana Canýmsa can demiþtim, deðer vermiþtim sana Yine hicran gözlerim, bak! yaramý deþtirttin.
Bu kaçýncý vurgun ah! sevmek benim neyime, Yine hicran gözlerim, nem düþtü kirpiðime.
ADALET MORKOÇ Sosyal Medyada Paylaşın:
adalet morkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.