Buz Dağı

Gözümü alýnca , cýlýz bir lambanýn hâresi.
Anladým ki
geçmiþi yâd etme vakti geldi .
Kendi
kendime kaldýðým yýllardý.
Ýçimde
öðrenmeden
koþmaya çalýþan çocuk vardý.
Zararsýz
gibi görünse de
her gün çýkan gazetelerin , günah sayfasý gibiydi hayallerim.
Gözlerine deðince
yayýna yasaklý kitaplar gibi , saklanýrdý gözlerim.

Ey aþk ;
Bu gece
kendi kalemimle kendi mezarýmý kazacaðým .
her cümle, katlime ferman .
Fikrimin alevi saracak ,
zikrim de yanacaðým.

Ah mirim ;
Varlýðýnýzýn
beni nasýl ihya ettiðini
size hiç söylemiþ miydim ?
Siz
düþlerinize beni sýðdýramayacak kadar korkak týnýz.
Bense
aþk sofrasýndan , aç kalkacak kadar inat .
Buz daðýnýn
ardýný gördüm sayenizde
Sýrtýma
ayazdan gömlek giydirip
yüreðimi yaktýnýz.

Ah efendi
Size hiç söylemiþ miydim ?
Bir amin kadar , vuslatýnýz olduðumu .
Ne hepten ölüyüz , ne de varlýðýmýz belli .
Kuþkunun kalbini delmek
hep
zat-ý alinizin iþi .

Ah-sen-i mine-l aþk
Ben ömrümde
ilk defa yaðmuru suskun aðlarken gördüm .
Acýdan dökülen saçlarýný
ay ýþýðýnda yýkarken
öldüm .

Ah mirim
Ah benim
inatla beklediðim sevdiðim.
Gözlerinizin
mehtunu olduðumu hiç söylemiþ miydim ?
Göremediðin
ezelle
ebed arasý
o incecik tül benim.
Kimseler bilmiyor , dimaðýmda akrebin zehri .
Ahde vefa gösterip , kýskandýr dým iblisi .
Her göreni aðlatan
kifayetsiz hallerim var benim.
Dirayetim
sabrýmý
uçurumdan itmek üzere .
Ben aðlarken , gülsün diye birileri
yerle
yeksan
oldu
arzularým benim .

Ah azizim .
son beyan dayým.
Ne akýllýyým ,
ne aklýný yitirmiþ deli .
Elbet
tutan bulunur bir gün býraktýðýn bu eli.
Aldýn boyunun ölçüsünü .
Uzun
kalibreli bir þiire , yine yüreðin yetmedi .
Git sen ortalýðý topla .
Aþka tavaf ediyor
içimde
kendinden geçmiþ , kaderimin ruh eþi .

/ MineKuþ /
7/4/2015
Sosyal Medyada Paylaşın: