YAPINTI

Yapýntý
Ah çocukluðumun efsanesi
Neyin özlenir ki senin bu kadar bilmem
Nedendir sýnýrsýzca bu gönlümde sevilmen
Çimeli’ nin laleleri al al olur her bahar
Beyaz gelinliðe bürünmüþ, Aktepe’ye bakýyor
Boylu boyunca duruyor karþýmda yamaç
Sanki uzanmýþta yar koynunda yatýyor
Çaltýlý hep uzaktý köye, hep hasret
Kösalaný yaný baþýnda uzaklara nispet
Çevlik yan komþusu gibi kenarýnda
Gürcönü uzak doðusu sanki köyümün
Ya nazlý nazlý akan deresi çocukluðumun
Basmadýðým yer varmý ki büklerinde
Elimde bir olta saatlerce gezerdim
Güneþ geçerdi baþýma, yorgun bitkin düþerdim
Bir dut gölgesinde uzanýverip
Uzunca bir uyku çekerdim
Her karýþ topraðýnda bin hatýram var
Özlüyorum o günleri hiç özlemediðim kadar
Nasýl özlenmez ki, nasýl özlenmesin
O saf, tertemiz, o çocuksu duygular
Küçücük dünyamýz ne kadar huzurluydu
Güle oynaya, akýp giderdi hayat
Kulaklarýmda çýnlar oðlum deyiþi dedemin
Ya kocaman köþklü, heybetli evi Ermenekli’nin
Meyveler çalardýk küçükken bahçesinden Veli emmi’nin
Üçtaþ oynardýk, sayýn üzerinde kardeþimle
Üterdim onu her seferinde binbir hile ile
Bir kýz vardý, arada bir köye gelir
Kaçamak gözlerle bakarken öyle
Arada bir de gülümseyiverir
Kývýrcýk saçlarý vardý, sýcacýk bakýþlarý
Ýþte öyle, hatýralarla dolusun yapýntý
Yazdýklarým hayatýmýn bir kýsmýndan alýntý
Mazimdeki anýlardan kalýntý
Þimdi hep uzaklarda olsakta
Özlüyorum seni, özleniyorsun yapýntý.

þiir dünyam
26.03.2010
Nizamettin çelik

Sosyal Medyada Paylaşın: