Yandı İnsanlık

Eðer buysa edep, feraset buysa;
Yetiþin, söndürün yandý insanlýk!
Boþuna aranýr bulunmaz oysa
Bugünde kalmadý, dündü insanlýk.

Bir yanda zulüm var bir yanda düðün,
Kan kusuyor zorba günde bin öðün.
Korkarým sürecek mahþere deðin
Neron’un tahtýna kondu insanlýk.

Mazlumlara zulmü hak görür baþta,
Servetine servet katar savaþta.
Deðerler göz ardý, madde revaçta.
Her yolu marifet sandý insanlýk.

Açgözlü bir güruh; paracý, pulcu,
Haraçla beslenir birkaç çapulcu.
Her gelen hancýdýr giden de yolcu
Sanýrsýn "ölümü yendi insanlýk."

Kiminde kral var kiminde sulta,
Kiminin elinde kýlýçla, balta.
Kiminin de iþi gýrgýr þamata
Cambazlar sirkine döndü insanlýk.

Akýl baþta durur, kanar algýya,
Ne dense onunla varýr yargýya.
Durmadan düþüyor bu yanýlgýya
Çukurun dibine indi insanlýk.

Ýyiler derinden, sessiz ve sakin,
Onlarda bulunmaz nefret ile kin
Umutsuz olmamak gerekir, lakin
Kendini böylece sundu insanlýk.

(Düzenleme)
26.03.2022/Konya


Sosyal Medyada Paylaşın: