Hiç anlamıyordun

Yar...
Biliyor
Ve bekliyordum

Ne kadar
Dilemesem de
Hiddet ve asabiyetini
Bir türlü yenemiyordun

Hep
Baþkalarýný
Örnek vererek
Yüreðimi incitiyor
Hayli hislendiriyordun

Heves
Ve arzularýn için
Hadsiz zorluyordun

Ben
Sabrettikçe,
Sessizliðe çekildikçe
Sen daha çok hiddetleniyordun

Gücüm
Ve takatimden
Fazlasýný istiyordun

Her ne
Pahasýna olursa
Olsun diye çýkýþýyordun

Artýk
Gözlerine bakmaya
Ve dinlemeye çekiniyordum

Senden
Uzak iklim ve
Þartlarý içimde besliyordum

Lakin
Sen bu kadar
Bedbin ve bizar olduðumu
Hiç anlamýyor
Ve düþünmek için dertlenmiyordun...

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: