Uzaklar,uzak durduðumuz kadar uzaktý Keþmekeþten ve karanlýktan koruyordu bizi Ancak sen yanlýþlýkla konuþtuðunda Dönüp bakabiliyorduk yarýnlarýmýza Ve yarýnlar sonun baþlangýcýydý aslýnda Dedi adam
Var olan ulaþýlmazým, bahtsýz Leyla’m benim Ben sana çöl süz mecnun olurdum ancak Çölse aþk karanlýklarýnda
Sahi neydin? Sen Zamana karþý harmanlanan sorularda Aþk mýydýn? deðil miydin? Eksiklik mi? Kaybolan yanýn yarýsý derken
Varlýðýn içimi ne çok ýsýttý Leylam Her þey için bir þey ol hükmündeyse m
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferhat yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.