pencerelerin dar perdelerin örtülü yine de çalýyorum umutsuzca söksem diyorum bir kaldýrým taþýný indirsem hýþýmla camýna yüreðimin þangýrtýsýný bastýrsýn diye kirpiklerim hasretken birbirine bekçi düdüðü oldun geceme bakkal keyfi bekliyorum sanki ip ucunda sallanan bir sepet gibi benim hep saklambaçta ebelenen önüm arkam saðým solum sen hiç saklanmadým ki zaten hani o yoðurtçularýn çýngýraðý olsam da baðýrsam çan çan sensiz olmuyor be bu can bak dedikodular aldý baþýný gitti kedilerinin bile dilindeyim þimdi yarýn öbür gün þaþma derlerse bu deli diye sebebi sensin omuz silksen de oysa ki ben çocuklarý öðlen uykusundan uyandýran ýssýz sokaklarýn at arabasý telaþýndayým mazeretim var deme sokak lambasý yalnýzlýðý sevmelerine süpürür toplarým sevgi kýrýntýlarýný parke taþlarýndan olsa da gözlerin çýkmaz sokak bana daha iyi ya çýkmak nasip olmaz bir daha
Sevgi Ünal
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevdi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.