YOKLUĞUN

Varlýðýn azaldýkça
Özlemine býraktý yerini.
Soðuk rüzgarlarla
Yüreðimi üþüttü
Ne acýlar çektirdi
Zalim özlemin.
Bekledim ,
Sitem etsem bile
Ümit besledim.
Her resmini gözlerime hapsettim.
Kokundu içime çektiðim nefesim.
Sen yoksanda ,
Hayallerimde hep vardýn.
Ýsyan etti aklým en sonunda
Yüreðimle tutuþtular kavgaya.
Þüphe ekti ,ümitlerimin yerine
Yokluðunu unutup ,
Sevgini sorgular oldu.

Nefin16/49
Sosyal Medyada Paylaşın: