ÜşürdüN

Üþürdün...
Soðuðun merkez istasyonundan düþerdi tek bir kar tanesi.
Kar tanesi gözlerin olurdu; üþürdüm.

Yýlgýnlýðýmýn havari edasýndan sýyrýldýðý zamanlar vardý.
O zamanlar ki bitmiþ savaþlar geçirirdim bedenime
O beden ki en avare mevsimin son yapraðý olurdu
O yapra ki tutunmazdý hiçbir dala.
Kopukluðumun asi betimlemelerinde mevsimler kavururken
Düþmeye korkardým kaldýrým taþlarýna.
Kýzýlýn bin tonuydu ismin yüreðimde
VE yüreðim düþ batýþý kýzýllarýn en hali hazýr sancýsý...

Sankilerin geçiþ yaptýðý pencere önü cümleleri izlerdim
Sen gülerdin; bir bardak çay olurd içimin acýsý.
Sonra anlamsýz kolleksiyonlara bir yenisi eklenirdi.
Peçete üstü karalamalarda þiirle birikirdi.
Dururdun;
Zaman þaþýrýr kalýrdý.
Varlýðý anlmasýzdý zaten; akrepti ,yelkovandý
Kovmaya cesaret edemediði yeller eserdi üzerinden yelkovanýn.
Akrebin kahkahalarýnda özlemler dönerdi.
Her saniye seni vururdu içimde; korkardým.
Di’li geçmiþin habersiz sürükleniþiyle tütsülerken saman kaðýtlarý
Sendeydim.
Daðýlmýþ bir kýþ mevsiminin ayna üstü ýþýltýsýydýn
içimde mevsimler bitiren havari avcýsýydýn
Sendin
VE ben olmaya ramak kalýþmdýn
Ruh düþümü haykýrmalarým arasýnda en anlamlý notaydýn.
Silkiniþlerimi kurumaya býrakýrken sabah vakitleri
Ürkerdim olmamýþlýðýnla
güneþ üþürdü

Üþürdün...
Soðuðun merkez istasyonundan düþerdi tek bir kar tanesi
Kar tanesi gözlerin olurdu; üþürüdüm.
Sosyal Medyada Paylaşın: