Felekten zerre kadar el-aman dilemedim.
Belki çok çektim ama, amaný bilemedim.
Avare ettin beni, unutmadým yar seni.
Sensiz geçen yýllarda, zamaný bilemedim.
Ahuzarým sendedir, belasý bedendedir.
Yüreðini bildim de, temaný bilemedim.
Gezip gördüðüm cihan, ömrüm oldu pür nihan.
Denizleri aþtým da, limaný bilemedim.
Ýtibare sarýlýp, hor görmedim halini.
Nice þiirler yazdým, romaný bilemedim.
Hayal-i hasretinle, güfteler dizdim sana.
Dilde name coþarken, kemaný bilemedim.
Karanlýk gecelere, dökülürken sitare.
Yalnýzlýktan öteye, yamaný bilemedim.
Amali erbaanýn her dem düþtüm içine.
Derdinle arkadaþým, dermaný bilemedim.
Belki sen bir sultandýn, ben padiþah deðildim.
Hep önünde eðildim, fermaný bilemedim.
Bana her gece senden, uzanan bir meh gelir.
Belki çok çektim ama, amaný bilemedim.
02 Nisan 2015/Saat 22.10
Güzelçamlý/Kuþadasý
Mehmet Fikret ÜNALAN