NASÝP dur durak bilmeden içinde kaybolduðum koca bir ufkun vardý þimdilerde küçücük bir HÝÇ’liðe sýkýþtý kaldý etrafýnda dört dönen kuþlara, ayaklarýna vuran dalgalara, saçýný okþayan rüzgarlara omuzlarýna dokunan "kýzým ne oldu’lara" susan, sustukça için için kanayan, kanadýkça koca bir HÝÇ oluþuna daha çok yanan yanlarýný, her gece tekrar tekrar ufkun yuttuðu güneþle tazeleyip kara kara dertlerini entari gibi sýrtýndan indirmeyip toz pembe hayallerini uykuya yatýrýp maziden kalma sevinçlerini balýkçý tekneleriyle batýrýp yakamozlara seni anlatmayla meþgulüm artýk... sahilde oturup bir köþeye, "nasibimiz buymuþ" kabulleniþliðine boyun eye eye, "hüznün bile baþým gözüm üstüne" diyerek hemde... 02/04/2014 Can Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Can Çalışkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.