Doðancýlarda sabah olunca Ömrünü özlüyor insan Ve birden, Olmadýk hayallere dalýyor… Saygýnýn Sevginin Anavatanýdýr burasý… Gelen Geçen Kedi Köpek Hatta Ýt-uðursuz bile bunu biliyor…
Doðancýlarda sabah olunca O günü doyasýya yaþamak istiyor insan Mesela ben…
Ben, Nicedir yaþarým Doðancýlarda Ýsmimi kazýmadýðým aðaç, Basmadýðým çim, Koparmadýðým meyve Yemediðim zýlgýt Görmediðim insan Koparmadýðým çiçek kalmamýþtýr… Ama yinede isterim, Bir gün Mahallenin bütün kedi ve köpeklerini Peþime takýp Sokak sokak gezeyim Ýstanbul’u… Ve haykýrayým tüm þehre; “Seviyorum seni Doðancýlar!...”
Hele sabah olunca…. Ah… Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.