Şakalaştık Alanlarıyla Dünyanın

bir son bulup ona dikkatlice bakmaktan
kendime zaman ayýrýp bir elimle diðerine
geçerken kaybolan arkalar vardý
dedim ki
sakýn ses verip incitmeyin beni
en yüksek uzantýsýndan dibine kadar kendimi tadacaðým

topluca güçlü bir ormanýn içinde durduk
o gün gündüz binlerce patikadan
dostlar arkadaþlar kardeþler
bacýlar avratlar
sonu þaka olsun diye bilinmeyen yollara girdik
kimisi bir gül bulup uyudu
kimisi daðlar var dedi gökyüzüne bulaþýk
oturup þakalaþtýk yalanlarýyla dünyanýn

gün doðarken miydi bilmiyorum
oyuklarýn kýyýsýna güneþler deðdi
bir çiçek yürüdü kalbimizin yörüngesinden
koþup öpüþmek istedik
o ilk bakýþlar yaðmurlarýn þarkýsýný söyledi
ýþýklarýn alev aldýðý yýldýz aðacýnýn altýnda

üþüyenler için tutuþan kollar
aþkýn tutkusunu sürüklüyordu sonsuzluða
dokunan yýkýlýyor son nefesini veriyordu
ne güzeldi ölmek iki göz arasýnda

yalnýzlýðýmýza kurulup ayrýldýk dostlarýn ülkesinden
biz bize iki çoðul
son baharlar gelene dek aðladýk
çok sevildik çok sevdik
bütün baharlar çocukmuþ meðer.






Sosyal Medyada Paylaşın: