Bu yoksul hayatýn dik yokuþunda en aðýr yüküm bir bukle "sevgi"dir benim! Varsýn, dilediði kadar yorsun beni. De; yeterki sen ve ben geç kalmayalým "biz"e.. Gel bir bukle, bu soðuk Sonbaharýn son deminde. Gel yürek sýzým, imkânsýzým. Üþümüþ ellerimizi ve sevdamýzý korkusuzca kenetleyelim umuda ve acý çeken sýcacýk düþlerimize. Susmadan bir bukle gel zorlayalým, bu, bir türlü bizim olmayan görünmez mutluluðun mayýnlý yollarýný.. Sonra, sarý rüzðarlara býrakalým, bir bukle açýlýp saçýlsýn yaz mevsimi gibi sere serpe, o vuslata hasret buðu tutmuþ gözlerimiz. Nazlanma hadi, korkmadan, ürkmeden gel bir bukle! Özðür býrakalým tutsak ruhumuzu ve yaðmurda bohemce yürüyelim. Varsýn; tüm yasaklar ve endiþeler, bizi kýskanarak izlesin! Ve ilk kez ilk kez görüyormuþcasýna, yüzümüz gökkuþaðýný izlesin! Bir bukle üstümüze yaðsýn bu yaðmur, gözyaþlarýmýzý gizlesin....
28:11:2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.