bir gece yürüttüm çocukluðumdan kuzineli, ölüm bilmeyen odalarda/öyle ki daha dedem sað’dý
gül renginde nevresimler seren anneler ve uyku kaçýran hain sivilce telaþlarý, küsmeyi öðretirdi beyaz tenli ilkbahar kýyýlarýnda pürüzsüz hayatlara
kupa basýlýrdý babanýn kalantor sýrtýna kýþýn da bir anlamý vardý, hasta olmanýn da erken biten yýldýzsýz gökyüzü masallarý gibi, zýrt diye kesilen elektirikler ve hatta akmayan musluk sularý..
II.
iþte o zamanlar
titremeyi paylaþýrdým sonsuzluðu koyardým masaya o pencereden uçup gitmeyi öðrenirdi bende, ilk kuþuma þiir yazmayý
kalbim ýþýktan hýzlý giderken ve kitaplarým daha sararmamýþ bir ülke kadar büyük tuvallere çizerdim hedeflerimi
yalnýzca onun adý ikna ederdi beni ve yokluðu , oyundan ansýzýn atýlmaktý
aþka inanmak istedim oysa daha bir kaç acý yýlým varken kirli bir temmuz sabahý, bir kaç fantastik macerada sarý bir sandýða kapattým mimozalarý
geç de olsa anladým hayat pipolu, zengin bir aristokrattý
Çiðdem (Parla) Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.