Uzak durma n’olur, yaklaþ bir adým daha
Hep güneþle doðalým gecelerden sabaha
Gel merhaba diyelim secdelerde Allah’a
Sevgiyi veren Odur, daha çok versin diye
Benim gözlerim nimet; sendekilerse bela
Rumuhu cunun ettin, aklýmý çeldin Leyla
Çiçek ol bu baharda aþk denen tatlý bala
Hasta ve yorgun kalbim þifaya ersin diye
Aþkýn iklimi gelmiþ, deme ki haberim yok
Bu sevdayý iþlemek için bir çemberim yok
Kalbine yazýlacak, aþktan güzel terim yok
Allah Leyla’ya onu vermiþtir, gersin diye
Sesin, kemanýn sesi misali hüzünkârdý
O çok tatlý ve bal dilin adeta zülfikârdý
Kabzasýnda, çiçekler gibi çizgiler vardý
Dudaklarým, yanaðý öperek dersin diye