Ey seven kiþi ! Kalk ! Üzülme ! Aðlama ! Siz; birbirinize destek oldunuz, acýnýzý sevincinizi paylaþtýnýz. Birlikte gerildiniz zorluklarýn önüne ve birlikte aþtýnýz engelleri. Engellere takýlýp düþtüðünüz zamân, pes etmediniz ve yolunuza devâm ettiniz.. Yol ne zamân bitecek diye hiç düþünmediniz. Zîrâ Siz; yolun uzunluðuna deðil gönlünüze baktýnýz.. Yüreklerinizle yürüdünüz nerde biteceðini bilmediðiniz bir yolda... Bu yolda yürüdükçe sevginiz yüreðinizin en derinliklerine sindi.. Yüreðiniz yüreðinize tercûmân oldu.. Gözleriniz gözlerinize râm oldu, Ömrünüz ömrünüze ömür oldu.. Ve Sen-Ben ortadan kalkýp, içinde gün geçtikçe büyüyen sevgiyi barýndýran BÝZ oldu...
Ve Siz, Biz olma yolunda ( yolculuðunda ) olanlar ! Kalkýn ! Þimdi aðlama vakti deðil. Biz olma vakti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed Musab Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.