Her akþam kucaðýna yýkýyorum Elime geçen bütün çeri çöpü. Açmayýnca aðzýný býçak Konuþmuyorum çocuk gibi. Sonra Söz veriyorum kendime Bir daha mý? Asla! Tövbe!..
Düþünüyorum da Sen ve ben Hepimiz Yýllarca kanla beslendik Ve kanla acýlara direndik. Biz tükendik be Gülüm Biz insanlýðýmýzý öldürdük... Bir türlü Ýlkyaz yaðmurlarýnda ýslanýp Alkýmlar göremedik...
Ah benim bugünüm. Farkýnda mýsýn? Çocuklarýmýzýn geleceðini çaldýk. Kaybettik umudumuzu Sýradanlaþtýk. Söylemesi zor ama Ölümlere alýþtýk. Biz Sen ve ben Hepimiz Anadolu denilen bu ülkede Helal bir ekmek yiyip Düzlüðe çýkamadýk….
Yazan:MEHPARE GÖKÇE
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehpare gökçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.