Sensiz yollar ne kadar uzak gidersin gidersin bitmez sana uzanan yollar öyle uzak ki uzatsam ellerimi uzatsam dokunabilir miyim ki
bir düþ mü görüyorum yoksa bir hayal mi bir rüya mý yaþadýklarým sensizlik beni ne hale getirdi.
Ýkileþtim sanki, ben baþka biriyim sen artýk hatýrladýðým gibi deðilsin o eski günlerde ki gibi saçlarýný rüzgara býrak gülüþün aklýma geliyor da sahi hiç gülmüþ müydün sen bir duvardaki resmine bakýyorum bir de düþlerime gülüþün aklýma geldiðin de hayýr diyorum o gülmemiþti sadece küfür etmiþti.
O gece büyük bir fýrtýna vardý, yaðmur hýzla yaðýyordu; Seninle ben el ele sokakta yürüyorduk, o günler geliyor da aklýma sen hiç gülmemiþ tin bana þimdi hatýrladým da, ne acýymýþ oysa insanýn sevdiðinin gülmemesi hep aðlarmýþ insanýn içi hiç gülmemek de ne demekti.
Yýllar oldu seni görmeyeli bir gülüþün bile gelmiyor aklýma yüzünden baþka gözlerinden baþka hiç bir þey hatýrlamýyorum artýk bu sevdaya dahil hiç bir þey kalmadý bende esirgemiyorum kendimi hiç bir þeyden yokluðun fazla geliyor bazen baþ edemiyorum artýk kendimle nasýl etsem de unutsam söylediklerimi seni sevdiðimi unutsam, kalbim acýr mý o zaman bir kibrit alevi gibi aydýnlat þu geceyi ya gel bana sonsuza kadar ya da çek git al kendini benden uzaklara bir gülüþünü bile býrakmadýn bana haydi uðurlar ola....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Burak KARAARSLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.