BEKLE DE GÖR
Seccademiz kumlar deðil son usul
Þimdilerde desen, desen halýlar.
Toprak deðil evlerimiz velhasýl
Yükseliyor renk, renk; boy, boy yalýlar.
Gökdelenler çýkýp gider yukarý
Yürünmüyor koþuluyor yollarda.
Asansörler yükseklere çýkarýr
Robotlar var yük kalmadý kollarda.
Giyim kuþam çok büyük dert bu günde
Her yerlerde herkes her þey giyemez.
Töreleri bozup gittik düðünde
Yâd konuþur haslar bir þey diyemez.
Þehit dedem gel de bir gör ne halde
Kan akýtýp can verdiðin þu toprak.
Ýnsanlýk ki say ki bitmiþ zevalde
Çok gariptir yüzlerimiz sütten ak.
Güzel þeyler olmuyor da deðildir
Garip, garip insanlar var çevrede
Dýþlarý gül, içleri gül iþ güldür
Bir bedii el iþliyor devrede.
Çatlatýyor insanlýktan çýkaný
Medeniyet onlara ters geliyor.
Hayretlere düþürüyor bakaný
Düþünenler acý, acý gülüyor.
Yeni yetme bir genç güzel konuþsa
Yer yerinden oynayacak sanýlýr.
Kimse kalkmaz Tren yüce dað aþsa
Ýstibdadýn uþaklarý yanýlýr.
Kalmayacak bu tekerlek tümsekte
Fazýl Bey’in destanýna yanký var.
Bekle de gör gülce günler var ekte
Yardýmcýmýz Allah elbet, Allah yâr.
Dedeciðim olamadýk sana eþ
Utanýrým konuþacak özüm yok.
Batýp gider belki batmaz bir güneþ
Daha baþka söyleyecek sözüm yok.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.