yýldýzlý evin yalnýz kýzý farkýna vardýn mý þimdi yalnýzlýðýnýn zaten sen kadardý sen yalnýzlýðýn kadardýn dost eliydi sana uzanan belki de Hýzýr’dý ama sen anlamsýzca geri çevirdin...
bundan sonra sustum artýk sustum ben konuþmam lazým deðil o duyamadýðýn ses ben deðilim ben deðilim sözlerimde sese bürünen sesimi kaldýrdým senin tedavülünden tebeddül ettim sýyrýldým ben sýyrýldým senden...
gözlerimde de arama artýk kendini seni gözlerimden de sildim dualarýmda yazýlý deðil artýk adýn sen avuçlarýmdan da silindin...
kitabýn adý belli artýk ama o sen deðilsin sen o kitabýn içinde olmayý hiç bilemedin ve de bilemeyeceksin...
yýldýzlý evin yalnýz kýzý bitmeli, bitmeli artýk bitmeli bu devir içimdeki senin darlarda asýlmasýna içimdeki senin katline fermanýmdýr bu þiir…
Bir Yudum Aþk 2 // Emir Sinan
Sosyal Medyada Paylaşın:
emirsinan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.