Ankara

Hisarýnda oturup, yudumlarken çayýmý,
Tarihin sayfalarý yaprak yaprak düþüyor.
Derviþler dergâhýnda arýyorum payýmý,
Hacý Bayram baðrýma sessiz sabýr döþüyor.

Gümüþdere derinden çaðlayarak ses verir,
Hafif esen rüzgârla tozlar gözüme yürür,
Kalenin burçlarýný sanki þimþekler bürür,
Seðmenler ellerinde bayraðýmý taþýyor?

O eski istasyonun hazindir hikâyesi,
Hasrete meydan okur, acýklý düdük sesi,
Yunus’tan izler taþýr Baþkentimin nefesi,
Tapduk Emre yurdundan sevgi olup coþuyor.

Yüreðimde yangýný söndür diye çaðlarým,
Ne sitemkâr davranýr, ne de güne aðlarým,
Elbette yeþerecek viran olan baðlarým,
Ümitlerim ufuktan gökyüzünü aþýyor.

Sarýldýkça köklerim yeniden yeþeriyor,
Gençlerimi gördükçe gözlerim yaþarýyor,
Allah’a hamd ederim, olmazý baþarýyor,
Açtýðýn kapýlardan zaferlere koþuyor.

Rahat yatsýn þehitler, gaziler ve Kemal’ler
Her sabah diriliyor gönlümüzde emeller,
Hakka çevir yüzünü hayra dönsün ameller,
Sýrrýmýz duadadýr, kör bakanlar þaþýyor.

Yavrularým gül açtý beþiðinde büyüttüm,
Ayazlý gecelerde kollarýnda uyuttum,
Taþlarýna oturup yüreðimi soðuttum.
Duygularým an be an üzerinde yaþýyor.

Sosyal Medyada Paylaşın: