Ýstemesekte zaman geçiyor, Güneþ bir batýyor bir doðuyor, Günler tren vagonu gibi, Bir bir geçip gözden kayboluyor.
Doðanlar hýzla büyüyor, Miyadý dolanlar ardý sýra göçüyor. Gözler dolu dolu geçmiþi arýyor, Dünden bu güne sadece resimler kalýyor.
Sen artý ben eþittir biz ediyor, Sen eksi ben eþittir yalnýzlýk ediyor. Yalnýzlýk bu hayatta yalnýz çekilmiyor, Yalnýzca sen ve ben olsak gönül böyle istiyor.
Acý ve tatlý anýlar hiç unutulmuyor, Her aný insan da tebessüm býrakmýyor, Bir fincan kahvenin hatýrasý yürekte yaþýyor, Eski dostun yerini yenisi asla tutmuyor.
Gel zaman,git zaman deyip oynarken, Zaman,zamanla bizle dalga geçip oynuyor. En zamansýz zaman da ayrýlýk zamaný geliyor, Zamanýn kýymetini bilmek akla hiç gelmiyor.
Zamanla kaybolan iyilerin yerini,kötüler alýyor. Bir tek zamanýn deðerini bilenler kazanýyor, Evet doðru geçmiþi de geleceði de,zaman gösteriyor. Bir çok derde derman olan yine zaman oluyor.
Mustafa TELLAL 27/03/2015 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Tellal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.