Bak! yine geç kalmýþsýn, kalmak için biz bize, Güneþ suda, yakamoz denizi yakmadan gel. Gözlerini yum da gel oturalým diz dize, Ýlerisi aydýnlýk, ardýna bakmadan gel.
Böyle gitmek mi olur, bu þehir çalkalandý, Hiç ayrýlmayýz sandým, meðer her þey yalandý, Duydum! Elim-ayaðým birbirine dolandý, Gözümde ki son damla topraða akmadan gel.
Gittin! Çok üþüyorum oralarda kar var mý, Perperiþan olmuþum senin haberin var mý, Gittiðin yer mi geniþ, yoksa bu dünya dar mý, Yeri-göðü salladýn, üstüme yýkmadan gel.
Zýpkýn gibi çýkýp gel, koþ deli taylar gibi, Ok gibi çekip gittin, biz kaldýk yaylar gibi, Beklendikçe gelmeyen seneler, aylar gibi, Gel! Kýyamet kopmadan, can tenden çýkmadan gel.
ƛƳƧЄƦ öȤƁƛƘƖƦ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.