Pencere

pembe panjurlarý vardý penceremin
güneþ oraya nazlý nazlý dokunur,
beni, melek edasýnda uyandýrýrdý.

o panjurlarý hep acýk tutardým.
sabahlarý melekler de gýrebýlsýn,
bený mutlu ruyalardan
usulca uyandýrsýn dýye.

saçlarýmý pencereden saçarken
yeþil kýrlarý hayal ederdim
pencere kenarýna oturup
ayaklarýmý sarkýtmaksa
en buyuk zevkým.

bazan babamý beklemek
bazan da komþu kýzýnýn geçiþini...
yaðmurlarla konuþmak,
karlara dokunmak ,
acýlarý oradan salývermek ,
ya da sigarayý öylece üfürmek..
pencere kenarlarýnda

bir ömür geçse de
ben hep pembe panjurlu,
guneþýn en guzel degdýgý
pencerýmý özlerim
...................
Çýrak


Sosyal Medyada Paylaşın: