Ben en çok dostlarýma yenildim yaþadýðým kadar Ama hiç birine söz etmedim,etmeyi de beceremedim Çünkü ben en çok kendimi vurdum Karanlýkta ay ýþýðý çýktýðý zaman
Ve o andan sonra ben Hayatýn içinde kalabalýk biri oldum Ama bir o kadarda yalnýz Yaðmur yaðdýðý zaman yanýmda birisi olsun istemedim Çünkü ben artýk yalnýz yürümeyi sevdim Islana ýslana gözyaþlarýmla
Aslýnda ben Biraz sonu düþünerek yaþamaya baþladým Ama hiç bir zaman sonuca baðlamadan Hep ýþýklar altýnda dolaþmaya baþladým Ama hiç bir zaman karanlýktan da kurtulamadan Karmaþýk biri oldum yani Kimine göre aklýný yitirmiþ bir deli Kimine göre olmayan düþünceleri var eden bir þizofren Kimine göre de mecnun oldum
Ama aslýnda ben Yoklarýn arasýnda TEK var olaný yaþýyan Yalnýzlýk adýyla dolaþan Sokaklarýn padiþahý olarak adý konan VE BÝR TEK ALLAH’A KUL OLAN Gariban Mehmet’im ... Mehmet Aküzüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.