BUSE

Elimde eskimiþ bavulum,
Kaç zamandýr ayrý kaldýðým,
Köyümün tozlu yolundayým,
Þimdi.
Bedenimin yorgunluðuna inat,
Atýyorum adýmlarýmý hýzlý, hýzlý.
Bir sonbahar sabahýnda,
Yürüyorum türlü düþünceler içinde,
Hüzünler denizinde.
Bir yaprak kýpýrdýyor ,
Sonbahar seherinde.
Sanki yalnýzlýðýma eþ, arkadaþ olurcasýna.
Sonra býrakýyor kendini rüzgarýn hýþýrtýlarýna,
Uçarcasýna.
Arkama bakýyorum,
Gölgem
Peþim sýra geliyor.
Yürüsem yürüyor,
Dursam duruyor,
Adým atsam atýyor,
Benim acizliðimi taklit edercesine.
Yukarda bir kamyonet duruyor,
Üç beþ adým ilerde,
Ýçinde insanlar,
Renkleri solmuþ, gözleri çökmüþ,
Türlü hayaller,
Farklý düþler peþinde,
Kimi ekmek kimisi ilaç kimisi de aþ almak derdinde,
Kimisi de öðrenci yavrusuna,
Bir kaç kuruþ harçlýk için
Bu sabah soðuðunda,
Yaþam nöbetinde.
Topraðý kazarak çapayla,
Ekmek aþ ilaç yazacaklar,
Topraðýn baðrýna umutla.
Hepside benim gibi çaresizlik içinde,
Hayatýn pençesinde.
Yoluma devam ediyorum, sonbahar sabahýyla,
Aklýmda kavuþma aný,
Unutturuyor sýkýntýlarýmý nedense,
Yaklaþýyor ; özlemimi söndürecek hoþ ((buse)).

Ömer KILIÇBAY
Sosyal Medyada Paylaşın: