HİLÂL'İM
Hilâl’im
(Kýzým Hilâl’in þahsýnda tüm çocuklarýmýza ithaftýr)
Elbet severdim seni,
Elbette aziz bilirdim, canýmdan bile.
Bir baþka anladým lakin.
Senden bu ilk ayrýlýþýmda,bendeki seni.
Aðlarken, göz yaþlarýmý sile.
Bir film seyrettim o an,
Baþrolde sendin...
Bebeklik yýllarýn,çocukluðun,gençliðin.
Hastanedeki çýðlýklarýn,
Baba kurtar diye baðýrýþýn
Deldi baðrýmý,ve yaþadým o aný taptaze.
Bu ilk ayrýlýþýmda anladým güzelliðini,
Eve giden yollarýn.
Ve de hoþluðunu,seninle geçen yýllarýn.
Kapýyý sen açasýn diye,
Kullanmazdým anahtarýný evimin.
Kucaklamak,öpmek için eþiðinde kapýnýn.
Önemin; önemimizdi yegane....
Benim,annenin ve kardeþlerinin yanýnda.
Ve de, nice anýlarýn yaþandýðý yuvada.
Bu yuva,hiç kalmamýþtý böylesine bigane...
Anlamý deðiþti,tüm þarkýlarýn.
Daha bir duygu seli oluþturdu türküler.
Kilitlendi sana tüm düþünceler.
Beynimde bir helezon oluþtu sana yönelik.
Aktý sevdalar buram buram...
Bu hasret; ilim içindi,irfan içindi.
Aydýn insanlarla dolasý,vatan içindi.
Çocuðumsun,canýmsýn,yavrumsun.
Sana bütün emeklerim helaldir.
Biliyorum ki;
Yuvadan uçan; ne ilk, ne de son Hilâl’dir.
Bil ki,
Seni her saniye deðil, her an anarým.
Baþarýdýr senden dileðim benim.
Yoksa,emeklerime deðil,hasretime yanarým.
Mustafa EROL
Manavgat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.