Yýllar sonra bile ismin dilimde,
Kalbimin içinde bir sýr gibisin.
Yokluðunda bile elin elimde,
Gözyaþýmla yanan bir kor gibisin.
Piþmanlýk dökülür dudaklarýmdan,
Ýnciler süzülür yanaklarýmdan,
Sen doðarsýn hala þafaklarýmdan,
Kadim aþklardaki dekor gibisin.
Hep hoþgörümüzün kurbaný olduk,
Bunu geç anladýk biz aný olduk,
Kaderin en acý fermaný olduk,
Yokluðunda bile sen var gibisin.
Zaman kuþ misali uçup gidince,
Gönlüm isyan eder inceden ince,
Karþýlýk beklemez insan sevince,
Sen güneþe düþen son kar gibisin.
Ýçimi dökersem mýsralarýma,
Kimbilir ulaþýr diðer yarýma,
Seviyorum demek gitmez arýma,
Zararlardan sonra ilk kâr gibisin.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.