Yaðmurla yeþeren bir toprak gibi Susuyorum yine ilahi bir aþk gibi Derman olmadýn derdime bir ilaç gibi Dostluðu sevgiyi hiç anlamadýn sen
Bu yorgun günün yalnýz akþamýnda Yüzüme vuran dalganýn cýrpýnýþýnda Yada sýcak bir odanýn kuytusunda Hýçkýran sesimi sana duyuramadým
Sanýrsýn ki hiç kimse yok elinden tutan Artýk hayal bile deðilsin tenimi yakan Biraz kül biraz duman soludukca içime akan Bu cýkarsýz bir sevgi hep aþkla kalan
Hasretinle azar azar tükeniyorum. Hüzünlü yüreðim ben derdimi diyemiyorum Çýktýðým yolda yalnýz kaldým Ben artýk sevmeyi býrakýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
SİNEMPERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.