GÖNÜLDEN GÖNÜLE

Ben mi yanlýþ yaptým sen mi istedin,
Gönülden gönüle yol vardýr sandým.
Öksüz kaldým dedim, sütle besledin,
Bu dünya kimine çok dardýr sandým.

Felek çemberini boynuma attý
Güvendiðim dostlar bizi de sattý
Kaç gece odamda misafir yattý,
Üstümüze yaðan hep kardýr sandým.

Günün beþ vaktinde adým okundu
Gönül tezgahýnda çile dokundu
Nedense iþinden herkes yakýndý,
Seninle yaþamak çok zordur sandým.

Aðlama desende aðlar dururum
Benimle birlik ol seni korurum
Sana yan bakaný çeker vururum,
Ocaðýmda yanan hep kordur sandým.

Yarý yolda kaldým sabrým tükendi
Dediler buraya gelecek kendi
Sevginin oyunu bizi de yendi,
Hayata atýlan o zardýr sandým.

DOÐANAY’ým gezdim Urum Ýlleri
Sanki bal damlýyor tatlý dilleri
Bana yolladýðýn Gonca Gülleri,
Kaderde yazýlý o yardýr sandým.

Kemal DOÐANAY

Sosyal Medyada Paylaşın: