Adýný bulutlara yazýp seyrettim bir an Gidip karlý daðlara gözyaþlarýný döktü Hüzün sardý gönlümü bakakaldým bir zaman Bahçemde güller soldu dallarým boyun büktü
Derken karþý yamaçta rengârenk güller açtý Her gonca yapraðýnda teninin kokusu var Ruhum kanat çarparak oraya doðru uçtu Anladým ki olduðun her mekân bana bahar
Meðer ki güneþ senin gözlerin imiþ bana Bin bir çiçek içinde gülþende yaþýyorsun Sensiz ayaza düþtüm dönüp geri baksana Bahar senin koynunda kendinle taþýyorsun
Bereket sal topraða buðday ol baþak baþak Bir bir yeþersin artýk kimsesiz kuru dallar Gönüllerin ufkunda sensin beklenen þafak Kapanmasýn bir daha sana açýlan kollar
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.