Aşk Ağacı

Aþk bir aðaçtýr dostum, kökü macera olan,
Heyecan yardýmýyla hýzla sarar topraðý.
Tohumuna katýlýr, belli oranda yalan,
Kör olan gönlün gözü, fark edemez tuzaðý.

Gövdesini sorarsan geçici bir mutluluk,
Kendisini kaptýran insanda kalmaz soluk,
Ýki gönülden akar, umutlar oluk oluk,
Lakin erken geçilir, aþkýn bu ilk duraðý.

Beklenen gibi açmaz, çiçekler yapraklarda,
Sitemler düðümlenir, çatlamýþ dudaklarda,
Hasret tam köke iner, kan olur topraklarda,
Can yakýp bezdirmiþtir, þimdi bu aþk bayaðý.

Meyvesini hiç sorma ne olur bana gardaþ,
Akar, akar da dinmez, çaðlayan gözlerde yaþ,
Yaralý kalbi sarar, ince sýzý, bir telaþ,
Aþkýn meyvesi yakar, deðdiði her dudaðý.

Ýçten çürütülmüþtür, sonunda aþk aðacý,
Deryalara da sýðmaz, gönüllerdeki acý,
Tövbeler edilirken eller Hakk’a duacý,
Böylece aþk aðacý, boylar yine topraðý.

1994
Sosyal Medyada Paylaşın: