Ne baharýn kaldý Eski coþkusu Ne de Güz’ün hüznü. Aynalar yansýtmýyor artýk beni Savruluyorum serseri mayýn gibi Bir yokluðun içinde kaybolmuþ benliðim. ... Sanki Acý hardallý bir sosis gibiyim Kuru ekmek arasý.
Ne sevgi arýyor beni Ne aþk çalýyor kapýmý Ne de dostluk.. Biliyorum suçluyu a caným Biliyorum da..! Ýnsan -konduramýyor kendine ama- Boþ boþ bakýyor Olmayýnca Cebinde parasý. ........ Bu da En derin Yürek yarasý.
kutbo
Sosyal Medyada Paylaşın:
kutbo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.